Politici doen wel eens iets – niet aftreden terwijl het volstrekt duidelijk is dat ze dat wel zouden moeten, een coalitie aangaan met een verzameling extremisten met een hekel aan de realiteit – in het landsbelang. Ze worden, klaarblijkelijk, gedwongen tot dit handelen omdat het land (het volk!) hen roept. Hier sta ik, ik kan niet anders, zoiets.
Dat landsbelang is nu ook de reden dat ik besloten heb me kandidaat te stellen voor het leiderschap van de VVD. Ik zal de strijd aangaan met de vrouw met de altijd aanwezige en geregeld gekmakende minzame glimlach onder het motto (oranje-blauwe vormgeving!) Zo Kan Het Niet Langer.

U mompelt dat ik helemaal geen lid ben van de club van dixieland en ondernemersbelangen, en dat klopt, maar dat kan al geregeld zijn tussen het schrijven en het plaatsen van deze column. De VVD is, zeker op papier, een liberale partij, VVD-ers houden van debat en geregeld zijn ze ook op humor te betrappen, dus ik verwacht moeiteloos door welke ballotage dan ook heen te hollen.

Sidenote: collega Omtzigt werd laatst tot erelid van NSC gemaakt, dat voelt toch een beetje als een dooie mus in een mooi doosje, erelid worden van een club die binnenkort in elkaar stort. Alsof ze je een kortingsbon van de Bodyshop geven, of een seizoenskaart voor Vitesse.

Nee, dan de VVD. Het moet wat mij betreft echt afgelopen zijn met geflirt met de blonde God uit Venlo, niet alleen vanwege zijn onbetrouwbaarheid, zijn alleenheerserij en zijn gijzelen van elke vooruitgang in dit land met WE WORDEN OVERSTROOMD MET ASIELZOEKERS (wat natuurlijk op geen enkele manier zo is), maar gewoon omdat hij staat voor autocratie en niet democratie, omdat hij Rusland als vriend en Europa als vijand ziet, omdat hij genocide in Gaza steunt en omdat hij de pers, de rechterlijke macht en politici van andere partijen als bedreiging neerzet, in plaats van onderdeel van een vrij land.

Ik heb trouwens, leuke feitjes, net als mevrouw Yesilgoz een links verleden, inclusief actievoeren, ik heb ook een buitenlandse achtergrond, maar van mij mag u geregeld een schaterlach verwachten – van mij, van u – in plaats van de genoemde glimlach die naar het schijnt sommigen ertoe aanzet een schilderij van Thorbecke over haar goedgekapte hoofd te willen trekken. Maar dat gaan we niet doen, we blijven bij de inhoud uitroepteken.

Laten we gewoon en eindelijk die hypotheekrenteaftrek door de shredder halen en daarmee de woningmarkt en de verdeling van welvaart iets eerlijker maken, laat ondernemers zich helemaal een slag in de rondte ondernemen, maar laten we wel zorgen dat ze netjes hun belastingen betalen én dat ze niks doen dat vervuilt, vernietigd en omwonenden letterlijk (excusex le mot) verkankert, hallo Chemours, hallo Tata, hallo bollenkwekers en andere gifspuiters.

Echt, partijgenoten (voelt raar, maar landsbelang…): als we het Grote Geld een klein beetje aanpakken houden ze nog meer dan genoeg over om lelijke auto’s te kopen of hun nieuwste vrouw te laten verbouwen, maar staan we er écht voor de hardwerkende Nederlander, met zorg, onderwijs, OV dat rijdt, een woning en eerlijk inkomen. Want: Zo Kan Het Niet Langer.