Vorige week liep ik door een gang in het Tweede Kamer gebouw, overal om me heen zag ik verwijzingen naar de prachtige maar bedreigde natuur, insecten, bloemen, bossen, vrolijke varkens en bezorgde koeien, de aanduiding dat er Geen Planeet B bestaat, u begrijpt, ik was bij de Partij voor de Dieren.

Waarom? Ik moest daar even langs. Aan het eind van diezelfde gang zijn namelijk de burelen van de BBB, en daar was ik uitgenodigd. Om een podcast lang in gesprek te gaan met partijleider van der Plas, voor ‘BBBonje’. Het idee: van der Plas gaat in gesprek met mensen die het met haar oneens zijn, en andersom ook vaak. Niet geheel onterecht dus dat ze bij mij terechtkwamen. En omdat ik, hier en in mijn komende oudejaarsvoorstelling, pleit voor dat gesprek, het openstaan (juist) voor afwijkende meningen en emoties, nam ik de uitnodiging aan.

Het positieve nieuws: het was een prettig gesprek (oke, ik geef toe, de grote Theo van Gogh had het vast heel anders aangepakt), met Caroline (ja, zij mocht ook Dolf zeggen) is goed te praten, en ook Henk Vermeer die het eind van ons gesprek meepikte is niks mis als je het hebt over zonnepanelen op je huis en de diepere zin van de warmtepomp.

Het minder positieve, voor mij: ik hoorde vooral een herhaling van zetten/argumenten bij de agro-thema’s waar we natuurlijk over spraken. Export binnen Europa is geen export want in de VS noemen ze handel met 800 kilometer verderop gewoon binnenlands; Nederland heeft nauwelijks megastallen; de Nederlandse boer doet het op elk gebied zoveel beter dan vroeger, en ook beter dan zo’n beetje alle andere landen; de wereld schreeuwt om onze mest; iedereen is welkom op boerderijen en in de slachtsector, we hebben niks te verbergen.

Wat mij het meeste blijft bezighouden, ook na ons gesprek: hoe kan het dat de sector die volgens mij het meest te maken heeft met de gevolgen van de klimaatcrisis – hitte en droogte, extreem weer anderszins, afnemende biodiversiteit, de uitgeputte bodem -, hoe kan het dat de partij die zegt voor haar belangen te staan die klimaatcrisis zo weinig serieus neemt. Van der Plas zei letterlijk de zin ‘het klimaat verandert altijd…’, wat een argument zou moeten zijn voor slechts beperkt menselijk ingrijpen. En zeker geen maatregelen die bijvoorbeeld de agrarische sector zouden raken.

Ik geloof zeker dat het klimaat altijd al veranderde en zal veranderen, maar juist door menselijk handelen, industrialisatie, uitstoot etc. zijn die veranderingen extreem versneld. En dát lijkt me de reden ons handelen aan te passen.

Ik bedoel: kanker was er ook altijd al, maar omdat we onwaarschijnlijk grote inzet leveren tegen kanker, met onderzoek en preventie en behandeling, gaan er veel minder mensen aan dood. En over die vreselijke ziekte gesproken: Cor Pierik (BBB) vindt dat ‘eventuele kleine gezondheidsrisico’s van burgers’ afgewogen moeten worden tegen de maatschappelijke kosten van een verbod op pesticiden. Dan zou namelijk ons voedsel wat duurder kunnen worden.

Als je kinderen met leukemie rond Wapserveen in politiek debat als eventuele kleine gezondheidsrisico’s neerzet, zijn er volgens mij nog wat stevige gesprekken te gaan.