
Trouw | Ongeloof
Gisteren was ik in Club Sissi’s in Amsterdam, niet omdat ik daar zaterdagavond ZO HARD WAS GEGAAN dat ik nog herstellende was, nee, Heart for Palestine greep daar plaats. Een grote, grootse, creatieve benefiet voor het Palestijnse volk, dat al bijna twee jaar lang, voor het oog van de wereld, wordt gebombardeerd, verdreven, uitgehongerd en anderszins vermoord.
Toen collega Ephimenco hier dinsdag over schreef verwees hij, terecht, naar de vreselijke Hamas-acties van 7 oktober 2023, maar deed dat ook op een manier waardoor de lezer zou kunnen denken dat alle ellende daar, en toen, is begonnen, waarmee alles wat daarna gebeurde toch vooral de schuld, of verantwoordelijkheid, van die vreselijke terreurorganisatie is. Hij weet, en u weet, dat dat natuurlijk op geen enkele manier waar is, dat er al decennia van onderdrukking en illegale nederzettingenpolitiek, van intimidatie en arrestaties aan vooraf zijn gegaan, van oorlogshandelingen en aanslagen, van vernietiging van huizen en nederzettingen en olijfboomgaarden, van pesterij en constante intimidatie, van steeds maar toenemende spanning. Maar goed, het frame van 7 oktober is wel lekker makkelijk over te brengen, en wie vorige week het politieke debat volgde heeft door dat het wijdverbreid is.
Ik vond het, ook al volg ik die debatten wel vaker, toch weer niet om aan te zien dat na alle eerdere aanwijzingen en bewijzen, zelfs een VN-rapport onze ‘regering’ er niet toe kon brengen het woord genocide te gebruiken. Het lijkt erop dat ze de mening van zeg Albert Verlinden en Geert Wilders nog steeds als leidend zien, en alle andere feiten en bewijzen door Dick Schoof onder een tapijt laten vegen. Ach, Dick Schoof, als die man durf had en visie en eigen mening en logopedie, dan zou hij wellicht best een aardige premier kunnen worden. Ooit. Zelfs nu de PVV allang weer de boel de boel gelaten heeft, durft hij niks te doen of te zeggen dat de toorn van Wilders zou kunnen doen nederdalen. Want een ding is deze heren duidelijk: als we Israel niet blijven steunen totdat de laatste Palestijn dood of verdreven is, kan IS binnen twee weken het kalifaat opstarten vanuit Winterswijk.
Ook schokkend, sorry voor mijn wat zware toon deze week, vond ik de woorden va de heer Stoffer namens het SGP. Hij riep op ‘te stoppen met het belagen van Israel’, en in plaats daarvan Hamas harder aanpakken. Ik weet niet zeker wat in zijn kringen als harder aanpakken dan bombarderen, verhongeren en verjagen wordt gezien (wat Israel doet, met langdurige en nauwelijks aflatende steun van ons land), maar er zal ongetwijfeld een allesverzengend vuur aan te pas komen. En iets met Goddelijke gerechtigheid. Als ik in voorgaande regels te bijbel-onvast ben, excuses. Ik gun iedereen oprecht zijn of haar geloof, ik denk liever zelf na.
We leven in tijden dat politici liever een punkband en poppodia aanpakken dan menselijkheid tonen, in tijden dat organisaties die zich tegen onrecht verzetten het gevaar lopen tot terroristische organisatie gemaakt te worden, in tijden dat de meerderheid van onze volksvertegenwoordigers zelfs doodzieke kinderen uit Gaza liever niet helpt in ziekenhuizen hier die er klaar voor staan. Mij rest woede, en ongeloof.